Bundan 83 yıl önce İberya Devrimi’nin, CNT ve FAI’nin, tüm İberya ezilenlerinin yoldaşı anarşist devrimci Buenaventura Durruti, faşizme karşı savaşta, bir cepheden diğerine koşarken yaşamını yitirdi. Emma Goldman, Durruti’nin ardından şöyle diyordu:
“Hayır Durruti ölmedi. O’nun alevli ruhunun ateşi kendisini tanıyan herkesi heyecanlandırmıştır. Ve içimizdeki bu ateş asla söndürülemez. Yoldaşları, Durruti’nin elinden düşen ateşi kaldırdılar bile. Durruti’nin yıllarca aydınlattığı yolda şimdi onlar taşıyor meşaleyi, coşkuyla. Durruti’nin idealinin zirvesine giden yolda. Bu ideal, Durruti’nin yaşamının tutkusu olan anarşizmdi. Son anına kadar anarşizm için yapması gerekeni yaptı, son nefesine kadar bu ideale sadık kaldı.”
Bizler 200 yılı aşkındır isimleri bilinmeyen yüz binlerce Durruti’nin yaptığı gibi, devrimci anarşizm mücadelesini omuzlayanlar olarak; Durruti’nin elinden düşen ateşi çoktan kaldırdık bile. 1936’dan beri ekmek, adalet, özgürlük mücadelesi veren, toplumsal devrim mücadelesi veren tüm anarşistlerin taşıdığı gibi coşkuyla taşıyoruz onun taşıdığı meşaleyi. Leonlu tamirci çırağı, Asturyalı grevci, Barcelonalı soyguncu, Madridli suikastçi, Fransalı kaçak, Kübalı tütün işçisi, Aragonlu köylü, Zaragozalı milis, İberyalı devrimci anarşist Buenaventura Durruti… Hayır, Durruti ölmedi! Yoldaşları elinden düşen ateşi kaldırdılar bile!
