Son Yazılanlar

Gençlik Örgütleri olarak Suruç Katliamı’nın 5.yılında; 33 yoldaşımızın, 33 düş yolcusunun mücadelesini sürdürmek, kavgalarının kavgamız olduğunu haykırmak için 20 Temmuz’da Saat:18:00’da Güvenpark’tayız. Hazırladığımız çağrı bildirilerimizi Dikmen’de dağıttık. Bildirimizi Ahmet Arif parkında ve Dikmen sokaklarında dağıttık. Bildiri Videosu İçin Tıklayınız

Gençlik Örgütleri olarak son zamanlarda artan polis şiddetine ve HDK Gençlik Meclisi üyesinin kaçırılmasına dair ÇHD’li avukat Anıl Arman Akkuş, HDP Milletvekili Ali Kenanoğlu ve İHD Ankara Şube Başkanı Fatin Kanat’ın katılımıyla bir basın açıklaması gerçekleştirdik. Baskılar Sökmeyecek Gençlik Kazanacak! Yıllar boyunca biriken devlet baskısı ve artan polis saldırıları sonrasında, iktidar sokağa çıkma yasakları ve korona salgını koşullarını bahane ederek, polisi ve bekçisiyle saldırmayı sürdürüyor. Ankara’da son yıllarda polisin şiddet “normali” gittikçe yükselmektedir.

Gezi Direnişi’nin 7. yılında, Ankara’da polis kurşunuyla katledilen Ethem Sarısülük’ün vurulduğu saatte vurulduğu yerdeydik. Eylem alanını bariyerlerle kapatan polis, flama ve pankartları bahane ederek saldırdı. Polis saldırısını “Her Yer Taksim Her Yer Direniş” sloganlarıyla karşıladık. Polis saldırısı sonrası eylem bütün Kızılay Meydanı’na yayıldı, 2 yoldaşımızın aralarında bulunduğu 21 kişi gözaltına alındı. 7 yıl önce Kızılay Meydanı’nda direnen Ethem Sarısülük’ün katilleri, Ethem’in direnen yoldaşlarına da saldırdı. Bu meydan Ethem Sarısülük Meydanı’dır. Bu meydanı katillere bırakmadık, bırakmayacağız!

Soma Katliamı’nın 6. Yılında ilk olarak Gençlik Örgütleri ile birlikte, 100. Yıl Mahallesi’nde yaptığımız yürüyüşün ardından Soma anıt duvarının önünde, katledilen 301 madenciyi andık. Mahalle halkının da destek verdiği eylemde, katliamın 6. yılında katillerin peşinde olduğumuzu bir kez daha dile getirdik. Saat 17:00’de Olgunlar Caddesi üzerinde bulunan Madenci Anıtı’nda gerçekleştireceğimiz eylemde, 6 yıl önce 301 madenciyi katleden devlet, madencilere saldıran polisleriyle yine karşımıza çıktı. Devletin saldırısını direnişle karşıladık. Kara bayraklarımızı, “Üzüntümüz Öfkemizin Tohumudur” yazılı dövizlerimizi indiremediler.

“Toplumsal bir kuramı incelediğimiz zaman, bunun yalnızca bir partinin programı olmakla ve toplumu yeniden yapılandırmakla ilgili belli bir takım idealleri dile getirmekle kalmayıp, çoğu kez belli bir felsefe sistemine, doğaya ve topluma ilişkin genel bir düşünceye bağlandığını da görürüz.” der Çağdaş Bilim ve Anarşi’de Kropotkin. Marksizmi incelemeye yönelik bir kaygının, bu unsurları gözden kaçırmaması gereklidir. Marksist toplumsal yapılandırma girişimleri ve parti programlarının anlaşılması için marksist felsefi sistemi, doğaya ve topluma ilişkin düşünceleri detaylıca incelemek gerekmektedir.

George Engel 1836 yılında Almanya’nın Cassel kentinde doğdu. Annesini ve babasını küçük yaşta kaybetti. Önce bir ayakkabıcıda çırak olarak çalıştı. 14 yaşındayken Amerika’ya giden gemileri duyduğunda “Amerikan Rüyası” onun için bir umut olmuştu ama 14 yaşındaki hayalini ancak 37 yaşına geldiğinde gerçekleştirebilecekti. 1873 yılının 8 Ocak günü Philadelphia Limanı’na ayak basmış, sonrasında bir şeker rafinerisinde işe girmişti. Hasta olduğu için 1 yıl çalışamamış ve beş parasız, kalacak bir yeri olmadan sokaklarda kalmıştı.

Eğer ortada bir hırsızlık varsa, her şey yalnızca bazı insanlara ait olduğu içindir; bir tarafta bolluk, diğer tarafta yokluk vardır. Anarşist Marius Jacob Marius Jacob, Eylül 1879 yılında bir liman kenti olan Marsilya’da dünya gelmişti. Henüz 11 yaşındayken çalışma sertifikasını almış, yaşadığı kentin koşulları nedeniyle gemilerde çalışmaya başlamıştı. 16 yaşında denizde geçirdiği kaza ve fırtınalı okyanusların onu sürekli hasta etmesi sebebiyle “ayağının toprağa basması gerektiği”ni düşünerek gemilerdeki işini bırakmıştı.

Cenazeler, Bergamo’daki mezarlığın önünde sıralanmıştı. Bu görüntü, diğerlerinden daha da fazla, bize tüm çıplaklığıyla gerçekliği gösteriyor. Bir çiçek bile bırakamazdınız. Akrabaları onlara yolun sonuna kadar eşlik edemediler. Yalnız, her şeyin farkında ve yavaşça boğularak öldüler. Pencerelerden belirli zamanlarda insanlar bağırır, şarkı söyler, tencere tava çalar, politikacılar ve medya tarafından uyandırılan milliyetçi bir ruhla toplanırlar. “Her şey yoluna girecek. Başaracağız.” Çılgınca bir hızla birbirini takip eden emirler yağdıran hükümet; tartışmayı, hatta çelimsiz ve demokratik bir karşı çıkışı, hatta temsili demokrasinin bitkin törenini bile askıya aldı ve hepimizi askeriye gibi kayıt altına aldı.

İktidar sovyetlere aitse, o zaman Bolşevik Parti’ye ait olamazdı; ve eğer Bolşeviklerin tasavvur ettiği gibi partiye aitse, o zaman sovyetlere ait olamazdı. V. M. Eikhenbaum (Volin) Toplumsal muhalefetin bir kısmında bugünlerde bir Ekim Devrimi telaşı var. Ekim Devrimi’nin yüzüncü yılında olduğuna yönelik atıflarla, Ekim Devrimi anılıyor. 1917 Ekim’inde başlayan ve 1991 ile kapanan bir sürecin ilk yıllarına referanslarla bir dizi etkinlik gerçekleşiyor. 1991’e yönelik herhangi bir şey yok! O kısım reel sosyalizm muğlaklığıyla, “biz zaten şu tarihten sonrasını devrimin devamı olarak görmüyoruz” anlamlandırmalarıyla atlanıyor.

İtalya’da doktorların 80 yaş üstü hastaları tedavi etmemesine dair karar alındığı ve doktorların bu kararın altında ezildiklerine dair bir haber okuduğumda bu yazıyı yazmaya zorunlu hissettim kendimi. Yoğun bakıma alınan hastalar arasından daha genç olanların kurtulma ihtimalinin daha yüksek olduğunu düşünerek tek atım kalan barutlarını bu yönde kullanmak zorunda kalan doktorların sürekli olarak vicdan muhasebesi içinde olmaları çok ağır bir yük. Bu yükü 10 Ekim’de ambulansa götürülecek hastalar arasında tercihte bulunma şanssızlığını yaşamış birisi olarak gayet içeriden bilmek bu konudaki empatimin ana sebebi.